Βραβείο Λογοτεχνίας σε δύο μαθήτριες

Η ποίηση μας εμπνέει
Λογοτεχνία από 2ο Πρότ.Πειρ.Γεν. Λύκειο Αθηνών
Γράφει: η Μαργαρίτα Στεφάνου, φιλόλογος.

Συγχαρητήρια αξίζουν στις δύο μαθήτριες της Γ’ Λυκείου, Ισαβέλλα Κακομανώλη και Ιωάννα Διαμαντούλη, που διακρίθηκαν στον 4ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Σχολικό Διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Μορφωτικός Όμιλος Πετρούπολης, κερδίζοντας 1ο βραβείο και 3ο έπαινο -αντίστοιχα- με τα ποιητικά έργα τους «Στη σκιά της ευτυχίας » και «Απαισιοδοξία».
Μέσα σε 448 συμμετοχές από όλη την Ελλάδα για τις κατηγορίες «διήγημα » και «ποίημα», κατάφεραν να πετύχουν δύο σημαντικές διακρίσεις και με το παράδειγμά τους να δώσουν το μήνυμα ότι η φοίτηση στη Γ’ Λυκείου δεν συνεπάγεται αναγκαστικά άγχος και βραχνά αλλά μπορεί να συνδυαστεί και με δημιουργία, έμπνευση, «ανακουφιστική» αυτοέκφραση.
Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ανακοινώθηκαν στις 5 Απριλίου και η τελετή της βράβευσης έγινε στις 22 Απριλίου.

Αναλυτικά παραπέμπουμε στον ιστότοπο του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης.
http://www.morfotikospetroupolis.blogspot.gr/



Στη σκιά της ευτυχίας

Ήσουν εσύ ανέκαθεν πλάσμα της μοναξιάς.
Σε θάλασσες, σε μυρωδιές και σε βροχές, σε χιόνια.
Ίσως έτσι σε μάθανε πως έπρεπε να είσαι.
Ίσως και να το διάλεξες καθώς ήταν νωρίς.
Νωρίς εσύ για να διαβείς και μέσα στο σκοτάδι
δύσκολο δρόμο, της ζωής δύσβατο μονοπάτι.
Μα σαν περνούν οι εποχές, τα χιόνια του χειμώνα,
οι θάλασσες, οι αστραπές, τα μαραμένα ρόδα,
μου φαίνεται πως η ψυχή αυτή διόλου δεν ησυχάζει.
Πως είναι άρρωστη βαριά κι ας μην το φανερώνει,
πονάει μέσα της βαθιά κι εκεί το μετανιώνει.
Κρυφά πηγαίνεις στο γιατρό, για να σε θεραπεύσει,
κι έπειτα αυτός σου δίνει ευθύς το χάπι της Αγάπης.
Χάπι βαρύ, χάπι πικρό, μα και γλυκό συνάμα.
Η μόνη λύση είναι αυτή στη χρόνια ασθένειά σου.
Παίρνεις το χάπι. Το κοιτάς. Φοβάσαι να το πάρεις.
Κοιτάς τις παρενέργειες.
Τύφλωση, πόνος, πυρετός,
κάποιες φορές και θάνατος.
Αφήνεις το χάπι στο τραπέζι.
Μετανιώνεις.
Πετάς τον πειρασμό στα σκουπίδια.
Μετανιώνεις και πάλι.
Βγάζεις τα σκουπίδια έξω απ’ το σπίτι.
Φοβάσαι. Φοβάσαι τις παρενέργειες.
Δειλιάζεις μπροστά στη θεραπεία.
Και παραμένεις ίδιος.
Το ίδιο υγιής, το ίδιο άρρωστος…

Ισαβέλλα Κακομανώλη



Απαισιοδοξία

Όταν τα πάντα γύρω μου διαλύονται,
όταν το σκοτάδι παίρνει θέση στη ζωή μου,
όταν η θλίψη με κυνηγάει από στενό σε στενό.
Πώς να μπορέσω να ξεφύγω;
Οι άνθρωποι δεν είναι πια άνθρωποι.
Είναι θηρία ανήμερα, γεννημένοι να υπηρετούν
το συμφέρον τους, τη μισαλλοδοξία τους.
Οι άνθρωποι δεν είναι πια άνθρωποι.
Χάθηκε κάθε ανθρωπιά.
Πού να βρω καταφύγιο;
Το σπίτι θολό.
Οι φίλοι ανήμποροι να με βγάλουν από το σκοτάδι.
Η αγκαλιά σου ψυχρή.
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Άραγε θα φωνάξει κανείς;
Θα ξυπνήσει κανείς;
Θα νικήσουν ή θα νικήσουμε;
Η απόγνωση πια ο σύντροφός μου.
Όταν τα πάντα γύρω μου διαλύονται…

Ιωάννα Διαμαντούλη

Εύγε στα κορίτσια.